برترین ایده‌های معماری پساکرونا معرفی شد
معماران سراسر جهان، هم اینک در حال تلاش برای یافتن بهترین ایده های معماری برای دوران پساکرونا هستند تا به بهترین شکل ممکن نقص های طراحی شهری را برطرف کنند.
در پی درک اینکه فاصله اجتماعی از ضرورت بالایی برخوردار است، بدون شک فضاهای زندگی روزانه با تغییرات قابل توجهی در این خصوص مواجه خواهد شد. در این راستا، معماران اهل سئول، پایتخت کره جنوبی، در واکنش به پاندمی های ناخواسته آینده، در تلاشند ایده هایی جالب و کارآمد برای طراحی محیط های جدید، فضاهای شهری و چشم‌اندازها ارائه دهند تا نقص های امروزی معماری شهری را تا حد ممکن برطرف کنند. علاوه بر این، مقامات ارشد شهر اخیراً رقابتی بین المللی بین معماران برای ارائه بهترین ایده های خود برگزار کرده اند تا جهان پساکرونا را با مطلوب ترین تغییرات طراحی کنند.
در رقابت فوق، تعداد ۱۰۴ معمار از ۱۵ کشور مختلف جهان شرکت کردند و طرح های پیشنهادی خود را ارائه دادند که هیئت داوران چهار طرح برتر را از میان آن ها برگزیدند. جایزه بهترین طرح به گروهی از معماران ویتنامی برای “ماسک های نامرئی” اختصاص داده شد و پس از آن طرح های “محدوده مدرسه”، “رستوران اتوبوسی” و “همه در کنار من هستند” به ترتیب طرح‌های برتر دوم تا چهارم را از آن خود کردند.
هیئت داوران از هفت معمار برجسته سراسر جهان نظیر Daniel Valle اهل اسپانیا تشکیل شد، که خود در چند سال گذشته آثار معماری شگفت انگیزی در کره جنوبی به جای گذاشته است. مهم ترین معیار داوران از انتخاب طرح های برتر، آثاری بود که سریع ترین و در عین حال ممکن ترین راه حل ها را برای برطرف نمودن نقص های شهری ارائه می داد و از طرفی این دانش را در میان مردم جهان به وجود می‌آورد که پاندمی کرونا بحرانی گذرا خواهد بود. همه داوران از این نظر اتفاق نظر داشتند که طرح برتر باید فاصله اجتماعی را به خوبی مورد توجه قرار داده باشد که این کار می‌توانست از طریق ایجاد فضای شخصی به وسیله پوشش سبز امکان پذیر باشد. در ادامه به معرفی چهار طرح برتر و ویژگی های خاص هر یک پرداخته می شود.
جایزه اول؛ ماسک نامرئی
طبیعت عنصری قابل دستکاری است که می توان فضاهای کوچک شخصی محصور در پوشش سبز را تغییر داد و از طریق قلمه زدن گیاهان در سایر قسمت‌های همان فضا یا هرس کردن آن‌ها تغییرات قابل چشمگیری در فضای سبز مورد نظر به وجود آورد. در دوران پاندمی کرونا، فضاهای عمومی با چالش های بسیاری مواجه شده است چرا که از قابلیت کافی برای تضمین سلامت مردم برخوردار نیست. در این راستا، گروهی از معماران ویتنامی طرحی بسیار جالب ارائه داده‌اند که باعث افزایش ایمنی مردم در فضاهای عمومی می‌شود. در واقع، این افراد پارک‌ها را برای طرح پیشنهادی خود مورد هدف قرار داده‌اند چرا که این فضاهای عمومی اولویت بسیاری از طراحان شهری در سراسر جهان به شمار می‌رود. ابتدا، گذرگاه هایی عمودی با اندازه ای محدود ساخته شد که به بیش از دو نفر اجازه عبور را نمی دهد و سپس در محل تقاطع گذرگاه ها، ارتفاعات متفاوت برای آن ها مورد توجه قرار گرفت تا از برخورد کاربران با یکدیگر جلوگیری شود. این نوع طراحی به بازدیدکنندگان پارک هشدار می دهد که هر منطقه برای یک یا نهایت دو نفر طراحی شده است و افراد نباید وارد محدوده شخص دیگری شوند.
جایزه دوم؛ محدوده مدرسه
در این ایده، مدرسه به عنوان وسیله‌ای برای ارائه راه حل های فضایی انتخاب شد؛ نقش مدرسه به عنوان زیرساختی که امکان خالی بودن آن در یک شهر متراکم وجود دارد یا در فاصله حداکثر یک کیلومتری از هر خانه قرار دارد، از اهمیت ویژه ای برای طراحی پساکرونا برخوردار است. بنابراین در طرح فوق، طراحی محدوده مدرسه برای ایجاد فضای امن در اولویت طراحی شهری قرار گرفت و از نظر معماران باید به گونه‌ای انجام میشد که بیشترین امنیت سلامت را برای دانش‌آموزان و ساکنان اطراف مدرسه فراهم می آورد.
جایزه سوم؛ رستوران اتوبوسی
اگرچه در حال حاضر رعایت فاصله جسمی با سایر مردم امری ضروری برای مهار بیماری کووید -۱۹ به حساب می‌آید، با این حال، حفظ سلامت روانی در چنین شرایطی، کار بسیار پیچیده‌ای است. گروهی از معماران رستورانی اتوبوسی طراحی کرده‌اند که در آن مردم می‌توانند ضمن رعایت فاصله مطمئن از یکدیگر، به صرف غذا در کنار عزیزانشان بپردازند. از سوی دیگر، از آنجا که ویروس کرونا می‌تواند از طریق سطوح به مردم منتقل شود، در نتیجه سازندگان از موادی در ساخت رستوران فوق بهره گرفته‌اند که در کمترین زمان ممکن ویروس را روی خود زنده نگه می‌دارد. در واقع، تمام اجزای اتوبوس با مس پوشیده شده است که این ماده تنها به مدت چهار ساعت، ویروس کرونا را زنده نگه می‌دارد.
جایزه چهارم؛ مستقل اما متحد
در این طرح پیشنهادی، هر شخص به فضایی مستقل برای زندگی و کار دسترسی دارد؛ معماران برای دستیابی به این هدف، ساختمانی طراحی کرده‌اند که ترکیبی از واحدهای جدا از هم است و هر قسمت کاربری خاص خود را دارد. هر شخص می‌تواند اندازه و نوع طراحی واحد مورد نظر را متناسب با نیازهای خود برای زندگی و فعالیت انتخاب کند و در صورت تمایل، واحد خود را در مقابل خانه همسایه و به صورت سر باز انتخاب کند. اگرچه ساکنان این واحدها از نظر فیزیکی با هم فاصله دارند، با این حال، می‌توانند به راحتی با همسایه های خود ارتباط برقرار کنند.
منبع: ایمنا
