خانه شریفی‌ها، نماد معماری مدرن در تهران!
.jpg?preset=ugalu)
خانه شریفی‌ها
مجتمع مسکونی دروس با نام خانه شریفی ها در یکی از قدیمی ترین مناطق شهر تهران با پیشینه ای تاریخی واقع شده است. این ساختمان فوق مدرن با قابلیت های ویژه و طراحی مکعب های گردان با امکان تغییری دایمی در حجم و فضای خانه طراحی و اجرا گردیده است.
خانه شریفی ها در سال ۱۳۹۲ توسط "مجله معمار" به عنوان پروژه برتر برگزیده شد، در سال ۲۰۱۴ برنده جایزه معتبر بین المللی معمار خاورمیانه و در همان سال پربازدیدترین پروژه وبسایت معتبر آرک دیلی گردید.
ساخت این ساختمان با امکانات و تکنولوژی های روز و کم نظیر بازتاب بسیار زیادی در رسانه های داخلی و بین المللی داشته و تلاش مشاور و سازنده آن، توجه جهانی را به توانمندی های فنی و مهندسی شرکت های ایرانی معطوف نموده است.
مشخصات کلی پروژه:
این ساختمان شامل یک واحد مسکونی در ۷ طبقه بوده که طبقه اول و دوم شامل فضایی خانوادگی و امکاناتی از جمله آشپزخانه، سالن، اتاقی برای تماشای تلویزیون و قسمتی برای پیانو می باشد. طبقات سوم و چهارم شامل اتاق خواب، حمام، آشپزخانه و سالنی دیگر می باشد. طبقه همکف با کاربری پارکینگ و سرایداری و۲ طبقه در زیرزمین به عنوان سالن ورزشی، استخر و امکانات تفریحی از قبیل یک میز بیلیارد است. سازه این ساختمان اسکلت فلزی پیچ و مهره ای بوده و در طرح و اجرای اتاق های گردان از همکاری شرکت "Bumat" آلمان بهره گرفته شده است. این ساختمان دارای امکانات یک ساختمان فوق لوکس بوده و به صورت کاملا هوشمند طراحی و اجرا شده است.
• سال طراحی: ۱۳۸۸
• مـکان : تهران، خیابان دروس
• کـارفرما: خانواده شریفی
• تاریخ ثبت : ۱۳۹۱/۰۸/۰۲
• مساحت : ۱۶۳۰
• طراح: علیرضا تغابنی
خانه شریفی‌ها اگرچه آشکارا رنگ مدرنیسم دارد، اما با سبک و سیاق مدرن تفاوت‌هایی نیز دارد. با نگاهی به مقطع و خواستگاه ایده چرخش و توضیحات معمار باید خانه شریفی‌ها را ایرانی‌ترین کار تغابنی دانست.
خانه شریفی‌ها امتیازات معماری قابل توجهی دارد. یکی از مهم‌ترین این خصوصیات دانش فنی و اجرایی آن است. پیاده‌سازی حجم چرخان در نما اگرچه نمونه‌های متعددی در رستوران گردان و… دارد، اما چالش‌های متعدد اجرایی به همراه دارد: سازه، ارتباطات، هوا‌بندی، تعارضات حجمی، تاسیسات مکانیکی و الکتریکی و علاوه بر همه این‌ها طراحی معماری. پیاده‌سازی موفق این چرخش در معماری ایران یک گام بزرگ در ارتقای کیفیت ساخت و ساز ماست. از آن مهم‌تر مجاب کردن کارفرما برای هزینه کردن در جزییات اجرایی است.
ایده چرخش و مسئله نورگیری
استخراج ایده اقلیمی خانه‌های سنتی و تبدیل آن به چرخش‌های نما جهت باز و بسته شدن نما نیز به خوبی کار می‌کند و عملی است. منتها باید توجه داشت در خانه‌های سنتی، تطابق اقلیمی به سبب تغییر موقعیت نسبت به خورشید صورت می‌گیرد. به‌عنوان مثال در زمستان با نورگیری از جنوب گرمای بیشتر و بالعکس در تابستان با نورگیری از شمال سایه بیشتر انتخاب می‌شود.
اما در خانه شریفی‌ها هنگام بسته شدن نما نورگیری هم تقریبا به نورگیر سقفی محدود می‌شود. یعنی خانه شریفی‌ها برای همراهی اقلیمی زمستان و تابستان (خصوصیت ویژه خانه ایرانی) در عوض روش سنتی (تغییر جهت نورگیری) از روش تغییر اندازه‌ی نورگیری استفاده می‌کند. مسئله‌ای که دشواری‌هایی در طراحی مسکونی ایجاد می‌کند، چرا که در صورت بسته شدن نما نوری به ساختمان نخواهد رسید.
برای جبران این نقیصه در مرکز بنا ویدی بزرگ تعبیه شده است. اتاق‌های خواب و فضاهای دیگر نیز بالاجبار از این وید نور می‌گیرند. در نتیجه جبهه نورگیر ساختمان به کاربری‌هایی نه چندان جدی اختصاص داده شده است، مثل اتاق مهمان، کار و صبحانه‌خوری. فضای مجاور آن هم یا راهرو شده است یا به آشپزخانه‌ای بدون فضای خصوصی (بسته) تبدیل شده است، چرا که تعبیه هر گونه فضای بسته (دیوار) ایجاد مانعی در نورگیری است. در عوض اتاق‌های خواب، سرویس‌ها و ارتباطات همگی در انتهای خانه جمع شده‌اند.
درونگرایی و برونگرایی
ایده چرخش در نما، خانه را وارد چالش درونگرایی و برونگرایی نیز می‌کند. چالش جذابی که تبعاتی هم خواهد داشت. این روزها شیوه‌ی باز و بسته کردن نما در ساختمان‌های متعددی اجرا می شود، اما این ایده در خانه شریفی‌ها به دلیل ترکیب شدن با نورگیری باعث تقویت چالش مذکور شده است. به نحوی که با بسته شدن نما تقریبا تمامی ارتباطات خانه با بیرون قطع می‌شود (به جز نورگیر سقفی) و بالعکس با باز شدن نما تقریبا تمامی خانه (حتی خواب‌ها و حمام ) به بیرون مرتبط می‌شود.
خانه شریفی‌ها یکی از آثار مهم معاصر ماست که توسط نسل جدید معماری ایران طراحی شده است. اثری که با شهرتش بار دیگر نگاه‌ها را به معماری معطوف کرد. توجه به اقلیم، بستر و همچنین میراث معماری ایرانی می‌تواند نویدبخش تجربیات بومی‌تری در این زمینه باشد.